رمان خارجی
بعد از انتظاری بیهوده به این نتیجه رسیدم که صفحات موسیقیای را که برایت فرستاده بودم دریافت نکردهای. البته واقعیت این است که با حس تجربیم آنها را به عنوان نامه مهر زدم و در باجه مواد چاپی انداختم. بیشک مشکلی پیش آمده است. دیگر نامههای مرا موعظههای کوچک نخوان. میدانی که نه دوست دارم به نظر 1 شاگرد بیایم و نه 1 استاد.
صفحه نویسنده
ژان پل سارتر
۳۶ رمان
سارتر روز ۲۱ ژوئن ۱۹۰۵ به دنیا آمد. پدرش ژان باپتیست سارتر (۱۸۴۷-۱۹۰۶) افسر نیروی دریایی فرانسه بود و مادرش آنه ماری (۱۸۸۲-۱۹۶۹) دخترعموی دکتر آلبرت شوایتزر معروف، برندهٔ جایزه صلح نوبل است. پانزده ماهه بود که پدرش به علت تب زرد از دنیا رفت. پس از آن مادرش به نزد والدینش بازگشت.
پدربزرگش چارلز شوایتزر یکی از عموهای آلبرت شوایتزر در مدرسه به آموزش زبان آلمانی اشتغال داشت. ژان در خانه زیر نظر او و چند معلم خصوصی دیگر تربیت ...
تهوع
ـ این مجسمه مسیح را که از پوست حیوان ساختهاند دیدهاید؟ آقا، کتاب خیلی جالبی هست درباره مجسمههایی که از پوست حیوان و حتی از پوست انسان ساخته شدهاند. مجسمه عذرای سیاهپوش را چطور؟ در بورگس نیست؟ در ساراگوس است؟ ولی شاید یکی هم در بورگس باشد؟ زائران میبوسندش، مگر نه، منظورم همان است که در ساراگوس است. جای پایش ...
اگزیستانسیالیسم نوعی امانیسم است
نوشته پیش رو، سخنرانی مشهور سارتر است، با عنوان اگزیستانسیالیسم نوعی امانیسم است. او در این سخنرانی که در سال 1945 در پاریس ایراد شد تلاش میکند تا مفاهیم بنیادین اگزیستانسیالیسم را به زبانی ساده توضیح دهد. این سخنرانی بعد از انتشار کتاب دشوار هستی و نیستی (وجود و عدم) بود و در حقیقت مانیفست اگزیستانسیالیسم به شمار میآید.
نکراسوف
زندگی وحشی است در تئاتری که آتش گرفته. همه به دنبال در خروجی میگردند، هیچکس هم پیدایش نمیکند، همه یکدیگر را هل میدهند، بدبخت آنهایی که به زمین میافتند: بلافاصله لگدمال میشوند. سنگینی چهل میلیون فرانسوی را که روی پوزهتان راه میروند حس نمیکنید؟ روی پوز من راه نمیروند. من تمام کسانی را که دور و برم بودهاند لگدمال کردهام، ...
خانواده خوشبخت
در جهان خوشبختی واقعی وجود ندارد، اما گاهی وقتها هم نمونههایی از آن پیدا میشود. چند سال پیش در یکی از ییلاقهای سرسبز و خوش آب و هوای واقع در چند کیلومتری شهر زیبای ژنو کاخ بسیار باشکوهی دیده میشد. این کاخ باشکوه که ساکنین آن، آنجا را سرزمین خوشبختی مینامیدند در نظر مسافران جلوه و صفای ویژهای داشت. مالک ...
زنان تروا
آندروماک: از چه مینالی؟ این سیهبختی از آن من است.
هکوب: از آن ماست!
آندروماک: نه.
هکوب: مگر شما فرزندان من نیستید؟
آندروماک: فرزندان تو بودیم.
هکوب: من سوگوار همه پسرانم هستم.
آندروماک: و من سوگ «هکتور» را دارم و بس.
هکوب: من بر شهرمان که در آتش میسوزد میگریم.
آندروماک: من بر شهر «هکتور» میگریم.
هکوب: بر خانه شاهانه.
آندروماک: بر خانهای که در آن زن شدم و آستیاناکس ...