«دوستش داری و حساب میکنی از دست دادنش خیلی سخته، به همین اکتفا کردی، به گوشهای از بودنش. فکر میکنی بخشیدیش. آزادی رو بهش هدیه دادی و با این کلک همه چی رو یک طور دیگر به خودت نشون میدی. اهانت به خودت را فراموش میکنی، وابستگیت رو فراموش میکنی و ادای آدمهای بخشنده و آزاده رو در میاری. ولی تو هیچکدوم از اینها نیستی، لیلا. در مورد داریوش نیستی. تو نه اون رو میبخشی و نه تحمل نبودنش را داری. حداقل بلند شو و مثل زنهای واقعی آستین بالا بزن و بجنگ.»