قصههای این کتاب ما را با صداهای گمشده زمین آشنا میکند. با زمینی که خیالگونه سبز بود با آسمان بزرگ، آن وقتها که پر از ستارههای درشت و درخشان بود. قدیمهای ستون دود و اجاقهای صمیمیت و یکرنگی. آتش شبانه احترام به طبیعت و انسان یعنی چیزی که امروزه از دست رفته، سرد شده به خاکستر نشسته، به آه تبدیل شده و جای خود را به غرور وحشیانه سبقت و تصاحب داده است.