در افق گسترده نگاه سالار به دنبال یک نقطه روشن بودم. نگاهش مثل یک شهاب بر فضا کمان زد شعله سرخ آتش نوری رقصان در چهره روشنش ایجاد کرده بود گفتم: علاقه چیزی نیست که به زور به کسی داد قلب من یکبار پذیرای عشق شد.
ملکه جنوب
آروین احساساتی و مهربان بود و من تمام روحیاتش را دوست داشتم. یاد او موجی از ناآرامی درونم ایجاد کرد. قلبم نام آروین را در گوشم زمزمه میکرد، من مثل یک مسافر تشنه بودم و آروین یک رودخانه و من فقط در او آرام میشدم اما اتفاقی که افتاد حصاری سخت به دور رودخانه کشیده و راه ورودم را بست ...
و بار دیگر مجنون
چشمهایت مال من
چیست این باران که دلخواه من است
زیر چتر او روانم روشن است
چشم دل وامیکنم
قصه یک قطره باران را تماشا میکنم