مجموعه داستان خارجی
80 سال داستان کوتاه ایرانی 1 (2 جلدی)
این کتاب دومین جلد از مجموعة سه جلدی هشتاد سال داستان کواه ایرانی است که توسط حسن میرعابدینی انتخاب و بررسی شده است و سال‌های 1360 تا 1380 را در بر می‌گیرد. داستان‌های انتخاب شده برای این جلد، با مضمون‌ها و سبک‌های متنوعشان، نمایانگر گرایش‌های نوشتاریِ مطرح در این دوره‌اند. برخی از نویسندگانی که داستان‌هایشان در این مجموعه گردآمده‌اند عبارتند از: امیرحسین چهل‌تن، علی مؤذنی، منیرو روانی‌پور، اصغر عبداللهی، جعفر مدرس صادقی، زویا پیرزاد، سعید عباسپور
صفحه نویسنده
جمعی از نویسندگان
۲۸۸ رمان
...
بعضی زن‌ها
آرچي مك‌لاورتي صدايي براي آواز داشت كه هركس يك‌بار مي‌شنيد هرگز فراموش نمي‌كرد. صدايي صاف و محكم. كلمه‌ها را نيمي فرياد و نيمي آواز ادا مي‌كرد. آواز محزون و يكنواخت و بي‌پيرايه‌اش، چيزهايي را بيان مي‌كرد نگفتني، واضح و شمرده. از رز هم با آواز خواستگاري كرد، برايش خواند: «هرگز زن يك جوان بي خاصيت نشو.»...
مرگ دنتون و داستان‌های دیگر
خب دیگر، کارمان با خبر بد تمام شد. رخ به رخ آن ایستادیم و بلایی سرمان نیامد. نه آسیبی دیده‌ایم و نه خونی از بدنمان می‌آید. دچار سوختگی هم نشده‌ایم. کفش‌هایمان هنوز صاحب دارند. آفتاب می‌تابد، پرندگان می‌خوانند و دلیلی ندارد که خوش و خرم نباشیم. خبرهای بد ـ انفجارها، نشتی نفت، نسل‌کشی، قحطی و موارد دیگر ـ بیشتر اوقات ...
طرف تاریکی
ترس همواره به فاصله یک گام جلوتر راه می‌رود، حضور سایهوار مرگ است پشت سر آدمی. با این داستان‌ها، به قلمرویی ناشناخته و تاریک گام می‌گذاریم که در آن، مرزهای مرگ و زندگی درهم تنیده است. ضرب‌المثلی انگلیسی می‌گوید: هیچ فرد مرده‌ای نمی‌تواند داستان تعریف کند. پس راوی، همان کسی است که زنده از دل ترس بیرون آمده است.
من حالا ...
بعضی زن‌ها
آرچي مك‌لاورتي صدايي براي آواز داشت كه هركس يك‌بار مي‌شنيد هرگز فراموش نمي‌كرد. صدايي صاف و محكم. كلمه‌ها را نيمي فرياد و نيمي آواز ادا مي‌كرد. آواز محزون و يكنواخت و بي‌پيرايه‌اش، چيزهايي را بيان مي‌كرد نگفتني، واضح و شمرده. از رز هم با آواز خواستگاري كرد، برايش خواند: «هرگز زن يك جوان بي خاصيت نشو.»...
هنوز شب بود (داستان‌هایی برای یلدا) مجموعه داستان
شب یلدا.
انار است و من و هندوانه و برف.
و نیم‌رخ حافظ، پشت پنجره‌ام.
زلف آشفته.
خوی کرده.
مست،
اما نمی‌خندد.
شب یلدا انار است و من و هندوانه و برف.
و لحظه‌ی بی‌دریغ فالی از حافظ.
از در صدای مشت می‌آید.
باز می‌کنم.
حافظ آمده است.
«خوی کرده... مست...»
نمی‌خندد.