«انگار سرنوشت ما مردم به گونهای شگفتآور به هم وابسته است»! این جمله در عین سادگی و شاید بیاهمیتی، سالهاست که در یادم مانده. شاید اهمیتش در این باشد که از میان بینهایت کلامی که از دهانم خارج شده و از یادم رفته است، تنها این یکی، بیهیچ بهانهای به خاطرم مانده یا شاید به سبب جوابی که در آن دم، از برادرم تورج شنیدم...