دوباره به آینه خردشده نگاه کرد، و بعد به جنازه. از روی سردرگمی، گرهی به ابروهایش انداخت و به سمت در رفت. در یکوری آویزان بود و قفلش از جا درآمده بود. همانطور که فکرش را میکرد، کلیدی روی در نبود، واگرنه نمیتوانست از سوراخ کلید داخل اتاق را ببیند. کف اتاق هم اثری از کلید نبود. پوآرو به طرف جنازه خم شد و انگشتهایش را روی آن به حرکت درآورد. ـ اینجاست؛ کلید داخل جیبش است.