رمان ایرانی
رستم در مرداب خوان دوم
نگاه آرش روی چین و شکن موج‌ها لرزید و در سینه یک تپه موج غرنده تاب خورد و به ماسه‌زار ساحل افتاد. با پس‌نشینی لغزان تیغه‌های آب، آه کشید و فکر کرد، کاش پارویی به پهنای یک دشت در دست داشت و با آن بر سر موج‌ها می‌کوبید و تپه‌های آب را می‌شکست و صاف می‌کرد. بعد قایق‌اش را روی آب صافی می‌لغزاند و تا میانه عمیق آب پیش می‌رفت...
خاکسپاری در گهواره
شنیده بودم دکتر نیکویی به ساحل شمال رفته تا خودش را در امواج آب دریا غرق کند. وقتی از ساحل برگشت به من گفت، نمی‌خواسته جسم‌اش را غرق کند. می‌خواسته با آب دریا مکاشفه کند. مفهوم سخن‌اش را نفهمیدم. چون نیکویی هیچ‌گاه گفته‌هاش را توضیح نمی‌داد.
گفت: «اشتباه نکن. من، همین الان غرق شده‌ام.»
سه نفر مثل تندباد خزیدند توی کتابخانه‌ام. به ...
