رمان خارجی
دل تاریکی را بزرگ‌ترین رمان کوتاه قرن بیستم و واقعیت فرهنگی اروپا، محکومیت‌های روش‌های استعماری، سفر شبانه به دنیای ناخود‌آگاه، نمایش امپریالیسم مسیحی و... نامیده‌اند. در دل تاریکی، کلمات بر گرد دایره‌ای واحد می‌چرخند، در کلمات دیگر مستحیل می‌گردند و شبکه‌ای از تداعی معانی ایجاد می‌کنند و بر اثر تداعی‌ها همه تصاویر با هم مرتبط می‌شوند. یگانه شدن تصاویر گوناگون، دنیای دل تاریکی را با دنیای اساطیری پیوند می‌دهد. کنراد گفته است که هدف او از نوشتن این است که خواننده را به شنیدن و حس کردن و خاصه دیدن وا دارد. البته در چنین شنیدن و دیدنی لازم است که گوش ببیند و چشم بشنود.
صفحه نویسنده
جوزف کنراد
۱۴ رمان
ژوزف کنراد با نام «تئودور کنراد نالچ کورزینوسکی» در سال ۱۸۵۷ در پادولیای اوکراین متولد شد، دشتی حاصلخیز بین لهستان و روسیه که زمانی بخشی از خاک لهستان بود و بعد جزو روسیه شد.
این منطقه از ملیت‌های مختلفی تشکیل شده بود که چهار مذهب و جهار زبان و چندین طبقهٔ اجتماعی داشتند. آن بخشی که ساکنینش به زبان لهستانی حرف می‌زدند، و خانوادهٔ کنراد هم از آن‌ها بود، آبا و اجدادی از طبقهٔ سلاچتا بودند که طبقه‌ای پایین‌تر از اریستوکرات‌ها ...
قلب تاریکی
آیا چنان که انگاشته می‌شود، میان خوی متمدن و تربیت‌نایافته بشر خطی قاطع می‌توان یافت؟ رابطه سعادت یا تیره‌روزی آدمی با آنچه تمدن نامیده می‌شود کدام است؛ فاصله بس بعید میان اعماق افریقای دورمانده از تمدن با لندن متمدن، به مثابه دو قطب در نهاد بشری، آیا بیش از آنچه می‌پنداریم مه‌آلود نیست؟
مارلو، روایتگر سفر به اعماق افریقا و ...
کاکا سیاه کشتی نارسیسوس
کنراد در رمان کاکا سیاه جمعی از جاشویان و فرماندهانشان در معرض شوم ترین پدیده دریایی ،که طوفانی طولانی و بسیار قدرتمند است قرار می‌دهد و واکنش‌های آن را تحلیل می‌کند.کم تر رمانی است که در آن چنین بخش قابل توجهی به حوادث طبیعی و واکنش‌های جسورانه و قهرمانانه شخصیت‌ها اختصاص یافته باشد.اما این رمان به هیچ وجه رمان حادثه‌ای ...
مرز سایه
رمان مرزسایه در مقایسه با بضی آثار کنراد،به مراتب درونگرایانه‌تر است.در این اثر معضل اصلی نه بروز ماجراهای پر فراز و نشیب ،که سکون و رخوت مرگبار ناشی از عدم وقوع ماجراست.محک اصلی برای تحول شخصیتی خام به شخصیتی پخته ،نوعی رکورد و عدم تحرک اسرار آمیز است که پنداری حاصل جادو و سحری نحس است.ناخدای کشتی سحر را می‌کشند ...