مجموعه داستان داخلی
قصه‌های امیرعلی 4
زندگی همین است: شاید در یک صبح گرم شهریور، با جیغ‌های ممتد، شادی آغاز و در گوشه‌ای غریب و متروک یک شب سرد اسفند تمام شود، اما آنچه به جا می‌ماند اخلاق است. قصه‌های امیرعلی در شب تولد 3 سالگی‌اش در خانه ابدی‌اش رادیو هفت پایان یافت. امیرعلی قصه‌ها با تمام پزهای حق به جانب و روایت‌های یک سویه‌اش سعی کرد هرگز فقر آدم‌ها، شرافت، لهجه، قومیت و اعتقادات‌شان را دستمایه شوخی قرار ندهد. اگرچه همیشه مهران از نگاه او استثنای هر قاعده‌ای است...
قصه‌های امیرعلی
من امیرعلی نبویان هستم. متولد 2 فروردین 1359. فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی مازندران. این قصه‌ها ـ شکر خدا ـ اتوبیوگرافی نیستند و تمامش ساخته این ذهن مشوش ژولیده است! امیدوارم که دوستان، آنچه قلم نحیف و سواد خفیف بنده مرتکب شده را به بزرگواری ببخشند. راستی قصه‌ها ادامه دارد...
قصه‌های امیرعلی 1
من امیرعلی نبویان هستم. متولد 2 فروردین 1359. فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی مازندران. این قصه‌ها ـ شکر خدا ـ اتوبیوگرافی نیستند و تمامش ساخته این ذهن مشوش ژولیده است! امیدوارم که دوستان، آنچه قلم نحیف و سواد خفیف بنده مرتکب شده را به بزرگواری ببخشند. راستی قصه‌ها ادامه دارد...
قصه‌های امیرعلی 2
من امیرعلی نبویان هستم. متولد 2 فروردین 1359. فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی مازندران. این قصه‌ها ـ شکر خدا ـ اتوبیوگرافی نیستند و تمامش ساخته این ذهن مشوش ژولیده است! امیدوارم که دوستان، آنچه قلم نحیف و سواد خفیف بنده مرتکب شده را به بزرگواری ببخشند. راستی قصه‌ها ادامه دارد...
شهر غصه
یکی بود یکی نبود... زیر گنبد کبود، غیر خدای مهربون هیچ‌کی نبود... تو دل دشت بزرگ که صبح‌ها مخمل جادوی سر انگشت نسیم، تنش رو غرق اقاقی می‌کرد، غروب‌ها خورشید خانوم لپاش رو عنابی می‌کرد، تو شب‌ها، خود خدا، گوشه پیرهن ساتنش رو منجوق و مرواری می‌دوخت، پشت یه کوه بلند، که از سربی‌کاری، با نوک قله تیز و سرکجش، ...