درون‌مایه کتاب حاضر، حاصل رویداد یکی از سفرهای کنراد در دریای چین است و در توصیف صحنه‌های گوناگونی که در این توفان با آن روبرو شده، چنان استادی و مهارتی به خرج داده که آندره ژید را بر آن داشته، آن را به فرانسه برگرداند. جالب این‌جاست که کنراد ناخدا و دستیارش را با دو شخصیت متضاد انتخاب کرده، یکی آرام و خون‌سرد و متکی به خود، دیگری پریشان و نگران و کم تجربه، با این همه، حاصل رویارویی این دو شخصیت، مرحله کمالی است که سرانجام کشتی و سرنشینانش را از مرگی حتمی نجات می‌دهد. قلم کنراد و توصیف مراحل گوناگون توفانی سهمگین چنان نافذ است که نفس خواننده را بند می‌آورد. بنابراین صداقت و صمیمیتی که در توصیف صحنه‌‌ها و شخصیت‌ها به خرج می‌دهد، آیینه تمام‌نمایی است که هیچ‌گونه خیال‌پردازی و تصنع در آن دیده نمی‌شود.
