نمایشنامه
لالهزارون زار زارون (مجموعه نمایشنامه)
کتاب «لالهزارون، زار زارون» مجموعه سه نمایشنامه از نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان و محقق تئاتر، محمود استادمحمد است، به نام‌های «چلچراغ»، «سرمه»، «سید دلبر»، که بیشتر وقایع آن‌ها در مهد تئاتر ایران، لاله‌زار می گذرد و به زندگی آدم‌هایی می‌پردازد که عمدتا در کار تئاتر و سینما هستند و در حقیقت کتاب ضمن بررسی تئاتر با طنزی به غایت گیرا، تمامی مسائل تئاتر و زندگی تئاتری‌ها را به نمایش می‌گذارد و گفتنی‌های بسیاری را درباره تئاتر در غالب این نمایش‌نامه‌ها، مطرح می‌کند ‹‹لالهزارون، زار زارون›› کتابی است برای تمامی اهل تئاتر و سینما و همه علاقه‌مندان به هنر و ادبیات ایران.
کافه مک‌ادم آخرین بازی از مجموعه نمایش‌نامه‌های محمود استادمحمد (جلد دوم) نمایشنامه
آن که در بطن و متن تئاتر چشم باز کرده عاشق تئاتر نیست، هستی‌اش به تئاتر مرتبط است، ماهی این دریاست؛ اگر دریایی وجود نداشته باشد، حتی اگر دریا به باریکه‌جویی فروریزنده در تالاب مبدل شده باشد. آن که تئاتر ایران را حق خودبینی‌های پست و خودخواهی‌های حقیر خود نمی‌پندارد، دستی گشاده در تاراج و حراج هستی تئاتر ندارد، خوب ...
گل یاس عکس خانوادگی از مجموعه نمایش‌نامه‌های محمود استادمحمد (جلد سوم) نمایشنامه
هفتاد سال قبل ساموئل بکت به تاثیر از نیچه گفت: کلمات از بار معنی تهی شده‌اند. پذیرفتن این مفهوم، هولناک و ویرانگر است و من در پذیرفتن این باور سال‌ها با خود جنگیدم؛ ولی اکنون، غماغم که این ماتم لاجرم همه وجودم را فرا گرفته است. می‌نویسیم، اتفاقی نمی‌افتد، نمی‌نویسیم، اتفاقی نمی‌افتد.
گل یاس عکس خانوادگی از مجموعه نمایش‌نامه‌های محمود استاد محمد (جلد سوم) نمایشنامه
هفتاد سال قبل ساموئل بکت به تاثیر از نیچه گفت: کلمات از بار منفی تهی شده‌اند. پذیرفتن این مفهوم، هولناک و ویرانگر است و من در پذیرفتن این باور سال‌ها با خودم جنگیدم؛ ولی اکنون، غماغم که این ماتم لاجرم همه وجودم را گرفته است. می‌نویسیم، اتفاقی نمی‌افتد، نمی‌نویسیم، اتفاقی نمی‌افتد. محمود استاد محمد.
آسید کاظم و تیغ و ترنا از مجموعه نمایش‌نامه‌های محمود استاد محمد (جلد اول) نمایشنامه
خورشید هنر درخشنده است اما دیدارش برای هر چشمی میسر نیست؛ هر کسی با هر چشمی، با هر دلی، با هر خوی و خصلتی نمی‌تواند آن جهان ناب را ببیند، تاب آورد و درکش کند. آن شعشعه روشن کننده دل، گرم کننده باطن، به هر کسی نمی‌تابد. تا پای به آن وادی نگذاری، به سوی دامنه ره نپیمایی، خارها به ...