نمایش‌نامه
سگ نگهبان و درختی در باغ
نمی‌دونم چرا فعل چرخیدن رو استفاده کردم، ولی به نظرم طبیعیه... چون سگ با یه طناب به درخت بسته شده بود و حول یه محور، فقط می‌تونسته بچرخه... اصلا به نظرم،فعل زندگی کردن؛ در واقع همون دور یه محور چرخیدنه... همه ما داریم دور خودمون می‌گردیم. فقط شعاعش فرق می‌کنه... اما به هر حال، محدوده
بر فراز ابرهای آن پایین
رحمان: می‌دونی! فکر می‌کنم مشکل بشر از اونجایی شروع شد که اولین نفر تصمیم گرفت به تجارت نمک و ادویه‌جات بپردازه... از اونجا بود که آدما متوجه شدن، همه‌چیز می‌تونه طعم و مزه بهتری داشته باشه...
بعد شروع کردن به مثلا خوشمزه‌تر کردن زندگی‌شون و در ادامه، تلخ‌مزه‌ترین موجودات کره زمین؛ بیشتر و بیشتر شدیم. (کمی فکر می‌کند) می‌بینی این بالا ...
اختراع بزرگ و بشریت
مخترع جوان: آره مقصر خودمم...
همیشه خودم بودم.
اگه یه کم عاقل‌تر بودم،
الان «آنا» توی اون اتاق داشت تلویزیون نگاه می‌کرد...
به جای اینکه توی اون سوئیت،
کنار خونه اون مرتیکه؛ زندگی کنه...!
شایدم الان توی سوئیتش نباشه...
شاید دارن با هم سیب گاز می‌زنن...
از همون سیب‌هایی که دیگه این دوره ـ زمونه پیدا نمی‌شه.
مشاور خیالی: اون برمی‌گرده.
مخترع جوان: ...
آنچه به آتش کشیده خواهد شد
استفان: لازمه برای هدفی که داری براش آماده می‌شی، هر کاری که به نظرت درست نمی‌آد رو هم انجام بدی.
مورگان:... اما من فکر می‌کردم قراره هر کاری که به نظرم درست می‌آد رو انجام بدم!
استفان: اون؛ وقتیه که توی یه ساختار درست و برای خدمت به اون ساختار داری اقدامی می‌کنی...
اما کار ما شکستن این ساختارهاست. ما ...
من قربانی زیبایی‌ام شدم
زن سیاه‌پوش: دوستم داشت؟...
واقعا فکر می‌کنی دوستم داشت؟
زن سفید‌پوش: آره، دوستت داشت.
زن سیاه‌پوش: پس تو هم جزو همه اون احمقایی هستی که اشتباها فکر می‌کنن «رت باتلر»، "اسکارلت" رو دوست داشت!
زن سفید‌پوش: اوه، خدای من!
زن سیاه‌پوش: (انگار در رویای عمیقی فرو رفته است) من برای اون هیچی نبودم، جز یه رویای شخصی...
اون با زیبایی ...