نمایش‌نامه
سگ نگهبان و درختی در باغ
نمی‌دونم چرا فعل چرخیدن رو استفاده کردم، ولی به نظرم طبیعیه... چون سگ با یه طناب به درخت بسته شده بود و حول یه محور، فقط می‌تونسته بچرخه... اصلا به نظرم،فعل زندگی کردن؛ در واقع همون دور یه محور چرخیدنه... همه ما داریم دور خودمون می‌گردیم. فقط شعاعش فرق می‌کنه... اما به هر حال، محدوده
اختراع بزرگ و بشریت
مخترع جوان: آره مقصر خودمم...
همیشه خودم بودم.
اگه یه کم عاقل‌تر بودم،
الان «آنا» توی اون اتاق داشت تلویزیون نگاه می‌کرد...
به جای اینکه توی اون سوئیت،
کنار خونه اون مرتیکه؛ زندگی کنه...!
شایدم الان توی سوئیتش نباشه...
شاید دارن با هم سیب گاز می‌زنن...
از همون سیب‌هایی که دیگه این دوره ـ زمونه پیدا نمی‌شه.
مشاور خیالی: اون برمی‌گرده.
مخترع جوان: ...
آنچه به آتش کشیده خواهد شد
استفان: لازمه برای هدفی که داری براش آماده می‌شی، هر کاری که به نظرت درست نمی‌آد رو هم انجام بدی.
مورگان:... اما من فکر می‌کردم قراره هر کاری که به نظرم درست می‌آد رو انجام بدم!
استفان: اون؛ وقتیه که توی یه ساختار درست و برای خدمت به اون ساختار داری اقدامی می‌کنی...
اما کار ما شکستن این ساختارهاست. ما ...
بر فراز ابرهای آن پایین
رحمان: می‌دونی! فکر می‌کنم مشکل بشر از اونجایی شروع شد که اولین نفر تصمیم گرفت به تجارت نمک و ادویه‌جات بپردازه... از اونجا بود که آدما متوجه شدن، همه‌چیز می‌تونه طعم و مزه بهتری داشته باشه...
بعد شروع کردن به مثلا خوشمزه‌تر کردن زندگی‌شون و در ادامه، تلخ‌مزه‌ترین موجودات کره زمین؛ بیشتر و بیشتر شدیم. (کمی فکر می‌کند) می‌بینی این بالا ...
عشق به دیکتاتورها کمک نمی‌کند
خوزه: با من بیا...
صدای مارتا: (از بلندگو): نمی‌تونم.
خوزه: بیا از اینجا بریم بیرون... همه چیزو درست می‌کنم.
صدای مارتا: (از بلندگو): گفتم که، نمی‌تونم باهات بیام...
دیگه بین ما خیلی فاصله‌ست.
خوزه: می‌دونم چرا با پدرت اینجایین... می‌خوام نجاتتون بدم.
صدای مارتا: (از بلندگو): ما اومدیم اینجا شام بخوریم، فقط همین.
خوزه: با من بیا،؟ بذار نجاتتون بدم. ...
مراوده جنازه‌ها
«ارباب»، به سمت یکی از تابلوهای روی دیوار می‌رود و مقابل آن می‌ایستد. تابلو؛ صحنه نبرد، میان دو ارتش است.
ارباب: صحنه جنگ، فقط توی تابلوها با شکوهه. وقتی که به تاریخچه و دلایل به وجود اومدنشون پی می‌بری، به نظرت خیلی حقیرانه و احمقانه میان... کاشکی جنگجوها به دلایل منطقی می‌جنگیدن... اون وقت نقاشا مجبور بودن از نبردای خیالی ...