نمایش‌نامه
چه کسی شلیک کرد
توماس: خوب من عین توام... منم طرف کسی نیستم... فقط یه عکاس خبری‌ام، همین...! این شغل لعنتیمه... باید خرج زن و بچه‌ام رو بدم... نمی‌خواستم قبول کنم اما مجبورم کردن... کارم در خطر بود... منو با چندرغاز حق ماموریت زورکی فرستادن اینجا، وسط این مهلکه... گور بابای همه‌شون! سرباز (متیو)، ناگهان به سرعت اسلحه‌اش را بر‌می‌دارد و به سمت «توماس» نشانه می‌گیرد. متیو: داری به کی فحش می‌دی؟ توماس: (با دستپاچگی و استیصال) به خدا، با شما نبودم... به اون بی‌ناموسای توی اداره بودم. متیو: کیا؟ توماس: رئیسای خودم توی خبرگزاری. متیو: رئیسا؟ توماس: آره، به رئیسا باید فحش داد! سرباز (متیو)، پس از مکثی کوتاه؛ اسلحه‌اش را دوباره به دیواره گودال تکیه می‌دهد.
آنچه به آتش کشیده خواهد شد
استفان: لازمه برای هدفی که داری براش آماده می‌شی، هر کاری که به نظرت درست نمی‌آد رو هم انجام بدی.
مورگان:... اما من فکر می‌کردم قراره هر کاری که به نظرم درست می‌آد رو انجام بدم!
استفان: اون؛ وقتیه که توی یه ساختار درست و برای خدمت به اون ساختار داری اقدامی می‌کنی...
اما کار ما شکستن این ساختارهاست. ما ...
سگ نگهبان و درختی در باغ
نمی‌دونم چرا فعل چرخیدن رو استفاده کردم، ولی به نظرم طبیعیه... چون سگ با یه طناب به درخت بسته شده بود و حول یه محور، فقط می‌تونسته بچرخه... اصلا به نظرم،فعل زندگی کردن؛ در واقع همون دور یه محور چرخیدنه... همه ما داریم دور خودمون می‌گردیم. فقط شعاعش فرق می‌کنه... اما به هر حال، محدوده
دیگران و ماجرای عاشقانه آیدا
علیرضا: ببین «خسرو» خودتم می‌دونی که این راهش نیست...
الان عصبانی هستی... اگه مهلت بدی بگذره، بعد آروم میشه...
و زندگی ادامه پیدا می‌کنه... مگه این زندگی چه ارزشی داره؟...
ما، سرد و گرم جشیده‌ایم، چی شد؟... همه‌اش تموم شد...!
اینم تموم میشه...!
یادته؛ یه روزایی خیال می‌کردیم همه زندگی،
توی اون محله خلاصه میشه اما حالا که بهش فکر ...
من قربانی زیبایی‌ام شدم
زن سیاه‌پوش: دوستم داشت؟...
واقعا فکر می‌کنی دوستم داشت؟
زن سفید‌پوش: آره، دوستت داشت.
زن سیاه‌پوش: پس تو هم جزو همه اون احمقایی هستی که اشتباها فکر می‌کنن «رت باتلر»، "اسکارلت" رو دوست داشت!
زن سفید‌پوش: اوه، خدای من!
زن سیاه‌پوش: (انگار در رویای عمیقی فرو رفته است) من برای اون هیچی نبودم، جز یه رویای شخصی...
اون با زیبایی ...