مجموعه داستان خارجی
اولریکا و هشت داستان دیگر نُه داستان کوتاه از خورخه لوئیس بورخس را دربرمی‌گیرد: «اولریکا»، «فرقه سی»، «شب عطیه‌ها»، «اوندر»، «خدعه جنگی»، «ابِلینو ارِدوندو»، «جده»، «دوئل» و «دوئلی دیگر». مترجم داستان‌های این مجموعه را از دو کتاب بورخس برگزیده است؛ شش داستان نخست از کتاب شن و سه داستان آخر از گزارش برودی. آلبرتو مانگوئل، نویسنده آرژانتینی که در نوجوانی برای بورخس که بینایی‌اش را از دست داده بود کتاب می‌خواند، در کتاب با بورخس سرچشمه زبان و آثار بورخس را چنین معرفی کرده است: «زبان بورخس کم و بیش از گپ‌‌وگفت‌های روزانه‌اش سرچشمه می‌گرفت، از عادت لذت‌بخش بحث و گفت‌وگو با دوستانش بر سر میز کافه‌ای یا دور میز شام. گفت و شنودی توأم با ذکاوت و ظرافت طبع در باب پرسش‌های بزرگ ابدی.»
صفحه نویسنده
خورخه لوییس بورخس
۲۳ رمان
Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo (Spanish pronunciation: [xoɾxe lwis boɾxes]) was an Argentine writer and poet born in Buenos Aires. In 1914, his family moved to Switzerland where he attended school and traveled to Spain. On his return to Argentina in 1921, Borges began publishing his poems and essays in Surrealist literary journals. He also worked as a librarian and public lecturer. Borges was fluent in several languages. He was a target of political persecution during the Peron regime ...
حافظه‌ی شکسپیر
هستند آدم‌هایی که سرسپرده گوته، اداها، یا آخرین ترانه نیبلونگن باشند؛ تقدیر من شکسپیر بوده است. هنوز هم هست، ولی به شیوه‌ای که هیچ‌کس نمی‌توانست پیش‌بینی کند ـ هیچ‌کس جز یک مرد، دانیل ثورب، که همین اواخر در پرتوریا درگذشت. مرد دیگری هم هست. که من هرگز چهره‌اش را ندیده‌ام. نام من هرمان سورگل است.
آگراندیسمان (داستان‌هایی از استادان آرژانتینی)
در شهری کوچک در اسکاتلند کتاب‌هایی می‌فروشند با صفحه‌ای خالی مخفی شده جایی در کتاب. اگر خواننده به این صفحه برسد و ساعت سه بعدازظهر باشد، او می‌میرد... در آمالفی، آن‌جا به پایان می‌رسد، موج‌شکنی هست که امتداد می‌یابد تا توی دریا و شام. آن دورها، بعد از آخرین فانوس دریایی، می‌توان شنید سگی پارس می‌کند... مردی دارد روی مسواکش ...
داستان جنگجو و دوشیزه اسیر
سواری خونین و خسته و فرسوده، از شرق به سویم می‌آمد. در چند قدمی من از اسب پیاده شد و با صدایی تسکین‌ناپذیر و بی‌رمق به زبان لاتینی، نام رودخانه‌ای را از من پرسید که در کنار دیوارهای شهر جاری بود. به او گفتم رود مصر است که از باران آب می‌گیرد. او با ترش‌رویی جواب داد: «من در جستجوی ...