رمان ایرانی
آدوریها
آدوریها آخرین بخش از سه‌گانه کویری علی چنگیزی است، سه‌گانه‌ای که با پرسه زیر درختان تاغ شروع شد و با پنجاه درجه بالای صفر ادامه پیدا کرد. خواننده در این سه‌گانه دعوت شده است به تنهایی، یکگی، پنهان زندگی کردن و برای خود زیستن. آدوریها در جایی و در زمانی دور از هیاهو نقل می‌شود و روایت تلاش چند نسل از خانواده‌ای به نام آدوری است که مجبور به مهاجرت از شهر می‌شوند و سعی می‌کنند در مکانی سخت و خشن زندگی کنند. فضای بیابان آدوریها را وا می‌دارد برای زنده ماندن به هرکاری دست بزنند. آدوریها، روایت پا گرفتن و زوال یک خانواده است.
50 درجه بالای صفر
صبح‌گاه که تمام شد پشتم را کردم به حیاط پاسگاه دق پترگان که حال یک قلعه را دارد؛ پاسگاهی با دیوارهای بلند و چهارتا برج گرد سنگی دیدنی در اضلاع قلعه. بین رج‌های قلعه، درست وسط هر دیوار، یک برجک هست. و من روی یکی از همین برجک‌ها پاس می‌دادم و تکیه داده بودم به جان‌پناه آهنی بی‌ریختش که یک ...
بزهایی از بلور
شب روی شهر افتاده بود. آسمان بالاسر شهر آویزان بود، پفکی و پرچین و چروک؛ مثل شکم پیرزن‌ها. صدای ناجور موتور ماشین سکوت کوچه را شکست. دورتادور کوچه، باغ بود و باغ‌ها پر از درخت‌های انار: شاخه‌های قناس و کج‌و‌کوله انار از روی دیوارهای کوتاه کوچه بیرون افتاده بود: انگار دست خشک اسکلتی رو به آسمان که سیاه می‌زد. سمند ...
پرسه زیر درختان تاغ
می‌گویم: «گور بابای اداره. هر چه‌قدر پول بدهند آش می‌خورند. بی‌مایه که نمی‌‌شود. تو هم اگر من نبودم و آمدند همین‌ها را بهشان بگو و ردشان کن بروند.»
«پس این‌ها را مرخص کنم بروند.» کارگرها را می‌‌گوید.
یک حبه قند را گوشه لپم می‌گذارم. ملچ و مولوچ می‌کنم. چای را فوت می‌کنم. یک قلپ چای می‌خورم. به کارگرها نگاه هم نمی‌اندازم. دوست ...
کاج‌های مورب
اصلا همین پسره من رو به این فکر انداخت که برم و زنم رو پیدا کنم. روز اول که پسره رو دیدم نشسته بود جلو نونوایی شاطر علی. خودم هم نشسته بودم جلو همون نونوایی و نون می‌خوردم و می‌دیدم چطور یارو شاطره تعمت خدا رو می‌چپونه تو پلاستیک زباله و می‌ذاره کنار خیابون. پسره هم همین‌جور نشسته بود رو ...