نسترنهای صورتی
بیشتر داستان‌های این کتاب، همچون دیگر آثار نویسنده آن، حال و هوایی «قاجاری» دارند و فضای آن دوران را بازسازی می‌کنند، اما چون ژرف‌تر نگریسته شود تصویری از حیات فردی و مناسبات اجتماعی آدم‌ها به چشم می‌خورد که منحصر به این دوران نیست. قصه‌ها گر چه در ظاهر از سیاست و تاریخ متاثرند، در تمهیدی هستند برای مطرح کردن دغدغه‌های اصلی بشری. در فضایی اغلب تیره، شخصیت‌‌هایی غبارگون در حرکتند که در متن این تیرگی عمق وجودی خود را آشکارا نمایان می‌کنند. قهرمانان داستان‌ها فقط اشراف و شاهزادگان قاجاری نیستند، قشرهای دیگر نیز حضور دارند و حکایت آنچه در دو سه دوره تاریخی بر آنان می‌رفته هاله پیرامون این دوره‌ها را کنار می‌زند. گویی تصویر اشرافیت رو به انقراض از دید روان‌شناسی تاریخی و چهره طبقه متوسط از نگاه روانکاوی فردی ترسیم شده است.
