رمان خارجی - اسپانیا
روبرتو بولانیو: «اصطلاح پوستیومس (پس از مرگ) به اسم گلادیاتوری رومی می‌ماند؛ گلادیاتوری شکست‌ناپذیر. حداقل آن اثر بیچاره‌ای که پس از مرگ نویسنده منتشر می‌شود، دوست دارد چنین احساسی داشته باشد؛ این قوت قلب بیش‌تری به آن اثر می‌بخشد. در این کتاب آخرین مصاحبه روبرتو بولانیو همراه با سه مصاحبه دیگر آمده است. این مصاحبه‌ها به واسطه وسعت موضوع، رعایت گفتگو، بیان احساسات، تاثیر ادبی و زندگی شخصی بولانیو، از این نویسنده معاصر تصویری ارزشمند ارائه می‌دهد.
صفحه نویسنده
روبرتو بولانیو
۱۳ رمان
«روبرتو بولانیو» شاعر و نویسنده ی شیلیایی، خود را بیشتر شاعر می دانست؛ اما پس از ازدواج و پدر شدن به این معشوق قدیمی اش خیانت می کند و داستان نویسی را به صورت جدی تری ادامه می دهد. او مثل شخصیت یکی از داستان هایش شروع می کند به فرستادن داستان به مسابقات ادبی؛ و وقتی داستان اش جایزه ای نقدی می برد، تنها عنوانش را عوض می کرد و آن را به مسابقه ی دیگری می فرستاد. شخصیت ...
موسیو پن
خوابیدم، اگر اسم آن لرزیدن را بشود گذاشت خوابیدن، در هزار تویی با سقفی کوتاه و خاکستری و سفید، هزارتویی که از نظر معماری یادآور کلینیک آرگو بود با آن راهروهای تودرتوش؛ گاهی راهروهای خواب پهن‌تر بودند و تا بی‌نهایت ادامه داشتند و گاهی باریک‌تر بودند، مثل دالان‌هایی در هم پیچیده؛ تکان‌ها و ناله‌هایی که به خاطرشان از خواب می‌پریدم ...
تعویذ
و این تمام ماجراست، دوستان. افسانه با باد در سراسر پایتخت پیچید، بر بال باد سال 68 نشست و در میان جان به در بردگان و مردگان بر سر زبان‌ها افتاد. حالا دیگر همه می‌دانند در روزی که نظامیان استقلال دانشگاه را زیر پا نهادند، در آن سال زیبا و مصیبت‌بار، زنی در دانشگاه تنها مانده بود... به زندگی بازگشتم، ...
2666
روبرتو بولانیو نماد نویسندگان نسل جدید عصیان‌گر و البته خلاق آمریکای لاتین است که به‌جای پیروی از نسل درخشان نویسندگان پیش از خود به دنبال ایجاد مسیر جدید برای ادامه حیات خلاقانه ادبیات آمریکای لاتین بود و می‌خواست حرفی جدید در ادبیات جهان بزند. رمان 2666 آخرین اثر این نویسنده است که نگاهی مرموز، عرفانی و تا حدی به سبک ...
شبانه‌های شیلی
با صدای: علی‌رضا ثانی‌فر
آرام و ساکت بودم. همه‌چیز حالت عادی داشت. اما به ناگاه بسیاری چیز‌ها بر من ظاهر شد. مقصر همین جوان زال است. من با خود در صلح و آرامش بودم. حالا اما احساس آرامش نمی‌کنم. می‌بایست نکته‌هایی را روشن کرد. پس روی یکی از آرنج‌هایم تکیه خواهم داد و سر نجیبم را که دارد می‌لرزد بالا خواهم ...
1 رمانک لمپن
در آن لحظه‌ها، بی‌درنگ به سرم می‌زد پنجره را رها کنم و بدوم دنبال یک آینه تا صورت خود را در آن ببینم، صورتی که می‌دانستم دارد لبخند می‌زند، نیز می‌دانستم که به دلم نخواهد نشست، صورتی که از مرگ پدر و مادرم بیرون می‌جهید، از محله‌ام که در آن همیشه خدا روز بود، از خانه ماچیسته که در آن ...