کودک و نوجوان
یکی از بدترین کابوس‌های زندگی‌ام به حقیقت پیوست! بالاخره افتادم به چنگ گربه‌ها! همه‌چیز از آنجا شروع شد که پسر عمویم، تراپولا، راضی‌ام کرد با همدیگر برویم به جست‌وجوی یک جزیره نقره‌ای شناور. سوار بالن شدیم و راه افتادیم. ولی قبل از این که حتی فرصت کنیم بگوییم «نون پنیر خیار» کشتی گربههای راهزن بهمان حمله کرد. گربه‌ها ما را دزدیدند و تهدید کردند برای شام ما را می‌پزند و می‌خورند. آیا جان سالم به در می‌بردیم... یا سر از کاسه سوپ‌خوری گربه‌ها درمی‌آوردیم؟
موش و گربه در خانه اشباح (ماکاموشی جزیره جوندگان جسور 2)
توی یک جنگل تاریک و ترسناک گم شده بودم. موش ترسویی مثل من و همچین جایی؟! مو به تنم سیخ شده بود! این شد که به قلعه‌ای قدیمی نزدیک جنگل پناه بردم. اولش خیال کردم خالی است، ولی بعد فهمیدم تسخیر شده و پر از شبح گربه است! بگذارید داستان را کامل برایتان بگویم. از آن ماجراهایی است که حسابی ...
در جستجوی گنج غرق‌شده (ماکاموشی جزیره جوندگان جسور 13)
همه‌چیز با یک نامه شروع شد، یک نامه با عطر و بوی گل سنبل. شما عطر سنبل دوست دارید؟ من که دیوانه‌ی بوی سنبلم. واقعاً خیلی آرامش‌بخش است. فکر می‌کنم به‌خاطر همین هم هست که توی مرکز ماساژ تن‌آساموش، روغن سنبل به تن موش‌ها می‌مالند. من عاشق ماساژم. واقعاً خستگی‌ام را درمی‌کند. این قضیه‌ی ماساژ هم برای خودش داستانی دارد ...
اسم من استیلتن است جرونیمو استیلتن (ماکاموشی جزیره جوندگان جسور 4)
تا حالا اسم دستیار من، پینکی پیک، به گوشِتان خورده؟ پینکی فقط چهارده سالش است، ولی یکی از باهوش‌ترین موش‌هایی است که تا حالا دیده‌ام. حتماً دوست دارید بدانید پینکی چطور توی روزنامه من، جریده‌ی جوندگان، مشغول به کار شده. پس بهتر است این کتاب را بخوانید. داستان خیلی دراااازی دارد... پُر از خنده، ماجراجویی، هیجان و البته اتفاقات خجالت‌آوری ...
چشم زمردین جواهر گم‌شده (ماکاموشی جزیره جوندگان جسور 1)
همه چیز از وقتی شروع شد که خواهرم «ته‌آ» نقشه‌ای قدیمی و اسرارآمیز کشف کرد نقشه جای گنج گم‌شده‌ای را نشان می‌داد. گنجی که توی یک جزیره دورافتاده پنهان شده بود. خواهرم توی یک چشم به هم زدن من و پسر عمویم « تراپولا» را انداخت توی سفر گنج‌یابی خودش، سفری که هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم...
پنجه‌ات رو بکش کله پنیری (ماکاموشی جزیره جوندگان جسور 3)
یا خداوندگار پنیرها! عجیبا پنیرا! همه موش‌های دوست و آشنا می‌گفتند من را اینجا و آنجا دیده‌اند که فلان کار را می‌کنم. اما خودم یادم نمی‌آمد! نکند داشتم عقلم را از دست می‌دادم؟ یعنی بالاخره پنیر را به آب داده بودم؟ نه! خیلی زود فهمیدم چی به چی است. یک جرونیموی دیگر، درست شکل من، دوره افتاده بود و خودش ...