رمان ایرانی
در این تیمارخانه
نویسنده در این رمان از شیوه کلاژ یا تکه‌چسبانی بهره برده است. به این معنا که در متن روایت رمان، که نویسنده به انفجار خانواده سنتی در دنیای مدرن می پردازد، تکه‌هایی از متن‌های معتبر تاریخی، عرفانی و ادبی ایران جابه‌جا نقل شده است. درواقع هر جا که متناسب بوده که مطلبی از دیدگاه تاریخی مطرح شود عین آن واقعه تاریخی در متن آمده است. در این رمان در عین حالی که یک زوال خطی از جریان وقایع را شاهد هستیم، اشاره‌هایی به تاریخ گذشته می‌بینیم. این روایت گویای این مساله است که گذشته همواره در زندگی بشر به نوعی تکرار می‌شود. این روشِ تکه‌چسبانی در رمان بعدی نویسنده هم که کار نگارش آن به پایان رسیده، آمده است. رمان «نیست در جهان» به همین شیوه کلاژ نوشته شده است.
از قلعه تا سرحد
چکاوک روی نزدیکترین شاخه گردو نشسته بود. هویی زد. آقا دستی تکان داد. پرنده نپرید.
پرسیدم:چکاوک است؟
آقا گفت: چه می‌دانم
چکاوک دوباره هویی زد، یقین کردم چکاوک است که می‌گفتند فال بد می‌زند.
گفتم اگر چکاوک نیست ، پس چه مرغیست؟
چه می‌دانم، حوصله داری پسر؟
آقا روزنامه می‌خواند، چکاوک هو می‌زد،من گرسنه بودم، باغ داغ بود.
صدای موتور آمد، جیپ بود ، ایستاد.
آقای ذوزنقه
حسن در پایتخت زندگی می‌کند؛ اول پای دیوار می‌خوابید؛ بعد روی چرخ دستی می‌خوابید؛ بعد توی دکان؛ بعد ازدواج کرد و در اتاق خوابید؛ اما تا فرصت پیدا می‌کند جایش را در هوای آزاد می‌اندازد. وقتی حسن قصه زندگیش را می‌گوید، بچه‌ها می‌گویند ما هم می‌خواهیم پای دیوار بخوابیم. مادرشان نان و چای آن‌ها را می‌دهد و می‌خواباندشان. زن عصبانی ...
به قول مردم گفتنی (چند و چونی خندستانی)
ادبیات مردمی بخش مهمی از فرهنگ شفاهی هر ملتی است که حامل آرزوها، انتقادها و رابطه‌های تلخ و شیرین و شور افراد یک جامعه است.
ادبیات شفاهی شامل قصه‌ها، متل‌ها و متلک‌ها، ضرب‌المثل‌ها و تمثیل‌ها، لطیفه‌ها و هجویه‌ها، تکیه‌کلام‌ها، زبان‌های مخفی و اصطلاحات عوامانه هر دوره است. اضافه می‌شود به این بخش: انواع فحش‌ها و نفرین‌ها، دعاها و تعاریف‌ها، سرودها ...