نمایش‌نامه و فیلم‌نامه
5 نمایش‌نامه از هنریک ایبسن (خانه عروسک اشباح رسمرس هلم هدا گابلر استاد معمار) نمایش‌نامه
کروگستاد: خوب، حالا بفرمایید ببینم، شما تاریخ دقیق فوت پدرتان را یادتان هست؟ منظورم به روز و به ماه است. نورا: پدرم 29 سپتامبر فوت کرد. کروگستاد: دقیقا! من در این خصوص تحقیق کرده‌ام؛ بعد از تحقیق، به نکته غریبی برخوردم. (کاغذی از جیب درمی‌آورد.) نکته‌یی که اصلا و ابدا قابل توجیه نیست. نورا: چه نکته‌یی؟ کروگستاد: نکته عجیب این است که پدر شما این سند را دقیقا سه روز بعد از فوت‌شان امضا کرده‌اند. نورا: یعنی چه؟ من نمی‌فهمم...
صفحه نویسنده
هنریک ایبسن
۲۶ رمان
Henrik Johan Ibsen was a major Norwegian playwright largely responsible for the rise of modern realistic drama. He is often referred to as the "father of modern drama." Ibsen is held to be the greatest of Norwegian authors and one of the most important playwrights of all time, celebrated as a national symbol by Norwegians.His plays were considered scandalous to many of his era, when Victorian values of family life and propriety largely held sway in Europe and any challenge ...
دشمن ملت
هنریک ایبسن شاعر و نمایش‌نامه‌نویس توانای نروژی در بیستم مارس 1828 میلادی چشم به جهان گشود. او از جمله نمایش‌نامه‌نویسان مدرن و تحول‌گرایی است که جان تازه‌ای به کالبد ادبیات دراماتیک بخشیده و در آثارش، نگره تازه‌ای به انسان را مطرح کرده است. درام‌های او حول محور انسان طراحی شده و دیدگاه‌ها، آرمان‌ها، حرمان‌ها، کامیابی‌ها و ناکامی‌های فردی و اجتماعی ...
پایه‌های جامعه (نمایش‌نامه‌ای در 4 پرده) نمایش‌نامه
ایبسن در پایه‌های جامعه، نخستین نمایش‌نامه از نمایش‌نامه‌های مدرن خود یکی از بزرگان جامعه را به نمایش می‌کشد، از آنانی که سرمایه دارند: می‌توانند پا تا آن‌سوی مرزهای آب و خاک خود دراز کنند، بیاموزند و به زادگاه خود برگردند تا آن را به فروغ پول و دانش و توان و زبان و روی و بوی خود روشن کنند و ...
پرگنت
پرگنت نشان می‌دهد که ایبسن ‹‹ضد- قهرمان››های بایرن را خوب می‌شناخته است. اینان یتیمانی بودند که با چشم‌های گشاده بر روی ‹‹پل آه›› رو به دروازه‌های یاس روزگار می‌ایستادند و به تکرار زندگی می‌نگریستند، گاه چون چوب پنبه‌ای بر گرداب آن سرگردان می‌ماندند و گاه نیز از تمامی وجود خویش مایه می‌گذاشتند...
