بگذارید خداوند ما را با فرمانهای شخصی که به هیچ کداممان نشان نداده، رهین منتش کند. اگر میل داشتی این نامه را بخوانی و خواندی، خدای عزیز مطمئن باش که می دانم چه میگویم. اصلا لازم نیست روی سرنوشتم عسل بپاشی و شیرینش کنی. با فرمانهای خوشحال کننده و شخصی رهین منتت نکن. از من نخواه به سازمانهای مخصوص برگزیدگان فانی که به روی همه باز نیست، ملحق بشوم. . .