رمان خارجی
داستان اسکار و خانم صورتی نامههای پسر بچهی ده سالهیی است به خدا. این نامهها را خانم صورتی که هر روز در بیمارستان کودکان با او دیدار میکند یافته است. نامهها توصیف دوازده روز از زندگی شوخیوار و شاعرانهی اسکار است. دوازده روز پر از آدمهای مضحک و متاثر کننده. این دوازده روز شاید واپسین روزها باشد، اما به لطف ((مامان صورتی)) که پیوند عاشقانهیی با اسکار کوچولو برقرار میسازد، روزهای افسانهیی خواهد شد.
صفحه نویسنده
اریک امانوئل اشمیت
۵۲ رمان
اریک امانوئل اشمیت نویسنده، نمایشنامهنویس و فیلسوف فرانسوی است. نوشتههای او به ۴۳ زبان دنیا منتشر شده و نمایشنامههای او در بیش از ۵۰ کشور روی صحنه رفتهاست.
چندین جایزه تئاتر مولیر فرانسه، جایزه بهترین مجموعه داستان گنکور، جایزه آکادمی بالزاک همراه بسیاری از جوایز فرانسوی و خارجی از جوایز اهداشده به اشمیت است.
نمایشنامههایی از او نظیر «خرده جنایتهای زناشویی» و «مهمانسرای دو دنیا» و آثاری از مجموعه داستان «گلهای معرفت» مانند «میلارپا»، «ابراهیم آقا و گلهای قرآن»، «اسکار و خانم ...
زهر عشق
4 نوجوان 16 ساله، که پیمان دوستی ابدی با هم بستهاند، در دفتر خاطراتشان بیقراریها، خواستهها، دلدادگیها و رویاهایشان را مینویسند.
چطور میتوان از پیچیدگیهای عاطفیای که پدر و مادرها، در زندگی زناشویی خود، با آن دست و پنجه نرم میکنند پرهیز کرد؟
دیروز دوباره این دخترکان در دام این هیجان پریشان کننده ـ عشق ـ افتادند و به این ...
عشق نامریی
چه لذتی دارد وقتی نویسندهای با استادی و به زیبایی به هدف میزند. اریک امانوئل اشمیت در «عشق نامرئی» استعداد شگرفش را در شکستن هنجارهای اجتماعی و تغییر دادن بعضی از آنها بار دیگر به اثبات میرساند. هر کدام از داستانهای این مجموعه به ظاهر از چیز دیگری میگویند ولی مخاطب با خواندن آنها آنچه در زیر پنهان است را ...
وقتی اثر هنری بودم
او قربانی شده. بهتر بگویم، قربانی خطابههای عصر ما. به ما میفهمانند که ظاهر مهم است. پیشنهاد میکنند که چیزهای زیادی خریداری کنیم. اجناس جدید بازار را بخریم. باید ظاهرمان، لباسهایمان، غذاهایی که میخوریم، آرایشی که میکنیم، وسایل، اتومبیل، لوازم زیبایی، لوازم سلامتی، و موقعیت اجتماعی ما مناسب باشد. باید به سرزمینهای دور سفر کنیم. عملهای جراحی انجام بدهیم. آدام ...
1 مرد خیلی سازگار
از آنجایی که هیچ علاقهای به تئاتر ندارم حتی 1 ذره، خودم هم متعجبام. روی یک صندلی کوچک گیر بیفتیم، بدون اینکه بتوانیم نه چیزی بنوشیم نه چیزی بخوریم. رو به روی صحنهای که جز بازیگران اجقوجقی که متنهایی را یکی پس از دیگری بلغور میکنند هیچ چیز جالبی برای دیدن ندارد، ناگزیر از سکوت، شانه به شانه، دست به ...