اتاق تاریک بود، علی سر جایش غلتید و رو کرد به پنجره. بیرون هم تاریک بود. بلند شد. کورمال کورمال کلید برق را زد. اتاق روشن شد. محمود آرام خوابیده بود اما شوق بازگشت به ده، نگذاشته بود علی راحت بخوابد. با این که تمام روز را کار کرده بود، و تمام شب را درس خوانده بود، باز هم خستگی آنقدر نبود که از پا بیندازتش. در طول شب چند بار از خواب پریده بود و دیده بود هنوز زود است و دوباره خوابیده بود. مجبور بود هوشیار بخوابد تا خواب نمانند.