خدایا. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! به سربلندیات، سربلندم کن. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! آن گونه ماغ به گلویم بینداز، که گویی دارم، با تو حرف میزنم. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! و آن گونه به لرزهام در بیاور، که گویی داری با من حرف میزنی. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! طوری رعشه به تار و پودم بینداز، که گویی میبینمت. و آن گونه آرامم ساز، که انگار از تماشایم سیر نمیشوی. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! خدایا. مرا به خاطر فتح وسعت حقیر آخورها، سرزنش نکن، که من پیش از این خود را به واسطه دوری خودم از تو، سرزنش کردهام. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! خدایا. بیقراری را روزیام مکن، و عصیانی که سرانجامش بندگی است. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! خدایا. تویی که به من ماغ بخشیدی. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! ممنونم که مرا گاو آفریدی. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! مرا به گاو بودنم رسوا مکن. مممممممماااااااااغغغغغغغغغ! چه شیرین تاوان شیرینی.