رمان ایرانی
بیوفا
شبیه نسیمی، نه! بادی که از راه میرسد، و کنار میزند خاکستری را، که پنهان کرده آتش را، از راه رسید... وقتی که زمانش نبود! پایان هر چیز، همیشه خوب تمام نمیشود، اما اینبار شده بود... خیلی هم خوب شده بود. شبه برهم زدن بازی کودکان است، او، با آمدنش جرزنی کرد و درهم ریخت، هرآنچه با نبودنش شکل گرفته بود، زمانه هم همراهیاش کرد، و درهم ریختهها را دوباره کنار هم چید، خوب یا بد، آن آتش فراموش شده، گل انداخت شعلهور شد... مثل اینکه کسی بازیهای سرنوشت را نمیفهمد!
ساحل آرامش
روی اولین صندلی نشست و به فرش خیره شد. حال زاری داشت. برادری که از هرزگی خواهرش شنیده. یعنی یک فاجعه اسفبار. ناگهان فریادی بلند کشید. یاعلی. و با دو دست سرش را گرفت. دوباره صدای گریه بلند مامان برخواست و بهنوش با گریه از آشپزخانه بیرون آمد و با لیوان آب به بهزاد نزدیک شد.
ـ بهزاد جان. خودت را ...
انعکاس
همانند کوهستان، محکم و استوار زندگی همان حکم را دارد: به تو چیزی را پس میدهد که از تو گرفته است...
همچون انعکاس صدای ما در میان کوهها و این یک اتفاق نیست همه اینها، تمام و کمال و بدون کم و کاست بازگشت وجود ما هستند. اگر قبول میکردم که شنیدن حقیقت تلخ اگرچه آزاردهنده، بهتر بود از دروغی که ...