در قرن نوزده فلسفه و مذهب در اروپای غربی دستخوش دگرگونی شگرفی شدند. اگر این دو پیش از این، به عنوان دو نیروی متفاوت، گاه در کنار هم یا در برابر هم بودند، اندیشمندانی چون هگل، شیلر، شلینگ، کارلایل، و راسکین از گل این دو «حسانگیزی» (Aesthetics) را بسرشتند و پدیدارشناسی روح/ذهن را آفریدند و سرنوشت جوامع انسانی را گذر از مراحل از خودبیگانگی و رسیدن به وحدتی دربرگیرنده کثرت دانستند. وقتی ما مردگان سر برداریم به خوبی ثابت میکند که نمایشنامههای ایبسن، از ارکان جامعه تا این اثر پایانی، برنامه کامل «سیر زائر»او با هدف گسترش آگاهی تاریخی یک قوم است، برنامهای که برای هر قومی متفاوت اما گریزناپذیر است. وقتی ما مردگان سر برداریم دادخواست هنرمندی است که ربع قرن از زندگیاش را صرف رئالیسم و زندگی «میان مایگان» کرده بود و اینک از خودش، مردمش، و تاریخ معاصرش میخواهد همه حساب پس بدهند.
His plays were considered scandalous to many of his era, when Victorian values of family life and propriety largely held sway in Europe and any challenge ...
