سردم است. مثل بچهها گریه میکنم. دلم میخواهد هر جایی جز اینجا باشم. از خودم میپرسم با چه حالی برگردم خانه. رو به آسمان میکنم؛ حتی یک ستاره هم در آسمان نیست. گریهام بیشتر و بیشتر میشود. امیدم از همهجا ناامید شده. کاش کسی جایی منتظرم باشد... این آرزوی زیادی است؟