بریده‌هایی از رمان میرا

گاهی‌اوقات، قدم‌هایمان را با هم برمی‌داریم؛ چون دیدن پاهایی که با هم به جلو قدم می‌گذارند و احساس این‌که این حرکت مشترک، ما را یکی می‌کند، قشنگ است. میرا کریستوفر فرانک

در هر لحظه و هر وقت، برای هر فردی از افراد ملت، این امکان هست که درستی موضع اجتماعی‌اش را بررسی کند. برای این کار فقط کافی است که موقعیت خود را با موقعیت همسایگانش بسنجد. وقتی این دو موقعیت، دیگر همسان نبودند، آن‌وقت متوجه می‌شود که توازن‌اجتماعی به‌هم‌خورده و بی‌عدالتی برقرار شده است. اما چه در زمان بدبختی و چه در زمان نیک‌بختی، اگر موقعیت‌ها یکسان باشند، این فرد متوجه سرنوشت کامل اجتماعش خواهد شد و در آن ناگزیر شرکت خواهد کرد؛ زیرا نابرابری همیشه برابر است با بی‌عدالتی. میرا کریستوفر فرانک

از یک اولین حرف می‌زنند، چون دارند به آخرینش نزدیک می‌شوند. میرا کریستوفر فرانک

از هم جدا شدیم و او به دیگران پیوست. میرا کریستوفر فرانک

کسی‌که واقعا دوست بدارد، این دوست‌داشتن را بدون هیچ تبعیضی انجام می‌دهد. میرا کریستوفر فرانک

فرد سالم، تحقیر نمی‌کند؛ بلکه می‌تواند متوجه عیبی بشود و همین عیب، عشقش را باعث می‌شود. برای فرد سالم، دوست‌داشتن خوبی‌های دیگری، دلیل عشق نیست؛ بلکه دوست‌داشتن عیب‌های دیگری، بزرگ‌ترین دلیل عشق است. میرا کریستوفر فرانک

آدم‌ها نفس می‌کشند، پس به هم شبیه‌اند و چون به هم شبیه‌اند، پس ارزش دارند. انسان ارزشی ندارد مگر با عشق به دیگران. انسان، بدون عشق وجود ندارد. میرا کریستوفر فرانک

برای این‌که به کسی کمک کنم، کافی نیست که فقط محتاج کمک باشد، بلکه باید من هم بخواهم به او کمک کنم. میرا کریستوفر فرانک

چون دیگر آینده‌ای ندارند، از گذشته حرف می‌زنند. وقتی خیلی دویده باشیم و نفسمان بند آمده باشد، برمی‌گردیم و راهی را که دویده‌ایم اندازه می‌گیریم. میرا کریستوفر فرانک

ما یک خانه ی معمولی داریم؛ با دیوارهای شفاف تا چهار نفر ساکنان آن هیچ‌گاه نتوانند خود را از چشم دیگری پنهان کنند. به این ترتیب، تنهایی مغلوب می‌شود؛ زیرا چنان‌که همه می‌دانند بدی در تنهایی نهفته است. میرا کریستوفر فرانک

اغلب به همدیگر نگاه میکردیم تا مطمئن شویم هردومان وجود داریم میرا کریستوفر فرانک

وقتی خیلی دویده باشیم و نفسمان بند آمده باشد، بر می‌گردیم و راهی را که دویده ایم اندازه میگیریم میرا کریستوفر فرانک

حالا که دارم می‌نویسم صدایش را میشنوم که با دئیردر حرف میزند. صدای خفه اش از دیوارها میگذرد ولی حرف هایش را تشخیص نمی‌دهم. لابد دارند از اولین ملاقاتشان حرف میزنند و یا از اولین شبشان. بدون شک دارند از یک اولین حرف میزنند چون دارند به آخرینش نزدیک میشوند. میرا کریستوفر فرانک

به تو یاد خواهند داد که هر وقت تنها شدی از ترس فریاد بکشی. یاد خواهند داد که مثل بدبختها به دیوار بچسبی. یاد خواهند داد که به پای رفقایت بیفتی و کمی گرمای بشری گدایی کنی. یادت خواهند داد که بخواهی دوستت بدارند. بخواهی قبولت داشته باشند. بخواهی شریکت باشند. مجبورت خواهند کرد که با دخترها بخوابی. با چاق‌ها با لاغر‌ها با پیرها با جوان ها…همه چیز را در سرت به هم می‌ریزند برای اینکه مشمئز شوی…برای اینکه از امیال شخصی ات بترسی. برای اینکه از چیزهای مورد علاقه ات استفراغت بگیرد. و بعد با زنهای زشت خواهی رفت و از ترحم آنها بهره مند خواهی شد و همچنین از لذت آنها…برای انها کار خواهی کرد و در میانشان خودت را قوی حس خواهی کرد و گله وار به دشت خواهی دوید. با دوستانت…با دوستان بی شمارت. و وقتی مردی را میبینید که تنها راه می‌رود کینه ای بس بزرگ در دل گروهیتان به وجود خواهی آمد و با پای گروهیتان آنقدر بر صورت او خواهی زد تا دیگر خنده اش را نبینید چون او میخندیده است…تو تمام اینها را میدانی؟
- می‌دانم میرا کریستوفر فرانک

برایم اتفاق افتاده است که فکر میکنم با لبخند زدن به کسی او را انتخاب کرده ام. او را جدا کرده ام، خواسته ام که فقط او شاهد محبت من باشد. میرا کریستوفر فرانک

بدون شک دارند از یک اولین حرف می‌زنند ،چون دارد به آخرینش نزدیک می‌شود! میرا کریستوفر فرانک

میرا لخت شد. پیراهنش را٬ شلوار کوتاهش را و جوراب هایش را درآورد. شلاقش زده بودند. جای ضربه‌ها روی بدنش پیدا بود. خواستم در این باره حرفی بزنم ولی دیدم لبخند می‌زند و فهمیدم که دیگر حرفی نمانده است و همه چیز به خوبی جریان دارد. من هم لبخند زدم و او دید که یک دندان ندارم. . با قدم‌های بلند به طرف وان آمد و در کنارم دراز کشید. سنگین بود و خیس. سرم را زیر آب برد و مرا بوسید. آب٬ دهان هردومان را پر کرده بود. موهای سیاهش در اطراف مان شناور بود. از لثه ام هنوز خون می‌آمد و آب سرخ رنگ بدنش را پوشانده بود. دوباره بلند شد و خودش را آرام به رویم انداخت و دیگر تکان نخورد. در سطح آب فقط موهایش پیدا بود و دهان سیاه نیمه بازش. میرا کریستوفر فرانک

وقتی خیلی دویده باشیم و نفس‌مان بند آمده باشد، برمی‌گردیم و راهی را که دویده‌ایم اندازه می‌گیریم. میرا کریستوفر فرانک