مزه ی بعضی از کتاب‌ها را باید چشید
بعضی شان را می‌شود درسته قورت داد
و فقط تعداد کمی از آن‌ها را می‌شود جوید
و به طور کامل هضم شان کرد… سیاه قلب (رمان‌های 3 گانه فونکه 1) کورنلیا فونکه

من که در زندگی ، همه چیز داشتم ، می‌خواستم چیزی بدست بیاورم ، که لازمه ی بدست اوردن آن این است که انسان همه چیز را از دست بدهد. سینوهه پزشک مخصوص فرعون 1 (2 جلدی) میکا والتاری

اگر انسان دانایی خود را به دیگری نگوید، قلب او از بین میرود. سینوهه پزشک مخصوص فرعون 1 (2 جلدی) میکا والتاری

ممکن است که لباس و زبان و رسوم و آداب و معتقدات مردم عوض شود ولی حماقت آنها عوض نخواهد شد سینوهه پزشک مخصوص فرعون 1 (2 جلدی) میکا والتاری

فهمیدم که نمی‌توانم فکرش را هم بکنم که دیگر هرگز صدای خنده اش را نشنوم. خنده اش برای من مثل یک چشمه در بیابان بود. شازده کوچولو آنتوان دو سنت اگزوپری

زود برایم بنویسید که او برگشته است… شازده کوچولو آنتوان دو سنت اگزوپری

گاهی وقت‌ها اشکالی ندارد آدم کاری را به فردا بیندازد. شازده کوچولو آنتوان دو سنت اگزوپری

آدم باید هر روز صبح بعد از نظافت خودش به نظافت سیاره برسد شازده کوچولو آنتوان دو سنت اگزوپری

بچه‌ها باید نسبت به بزرگتر‌ها خیلی گذشت داشته باشند. شازده کوچولو آنتوان دو سنت اگزوپری

«اگر یکی همین طوری راه بیفتد برود ،جای خیلی دوری نمی‌رود. .» شازده کوچولو آنتوان دو سنت اگزوپری

اصلا هیچ تصوری نداری که بیست و پنج روز به چه سرعتی می‌گذرد وقتی که نمی‌خواهی بگذرد. عامه پسند چارلز بوکفسکی

تلفن زنگ زد. برش داشتم.
«بله؟»
«آقای بلان شما یکی از برندگان قرعه کشی جوایز ما هستید. جایزه ی شما می‌تونه یک دستگاه تلویزیون ،یک سفر به سومالی ،پنج هزار دلار یا یک عدد چتر تاشو باشه. ما یه اتاق به همراه صبحانه ی مجانی هم براتون در نظر گرفته یم. کاری که باید بکنید اینه که در یکی از سمینار‌های ما شرکت کنید. ما در این سمینار به شما تعداد بی شماری املاک ارزشمند پیشنهاد می‌دیم…»
گفتم «هی آقا.»
«بله آقا.»
«خر خودتی!»
گوشی را گذاشتم. به تلفن خیره شدم. وسیله ی لعنتی. ولی برای تلفن کردن به پلیس لازم بود. از کجا معلوم. عامه پسند چارلز بوکفسکی

آیا بی عرضه‌ها واقعا لیاقت چیز دیگری جز یک اردنگی نداشتند؟ عامه پسند چارلز بوکفسکی

اغلب بهترین قسمت‌های زندگی اوقاتی بوده اند که هیچکار نکرده ای و نشسته ای و درباره ی زندگی فکر کرده ای.
منظورم این است که مثلا می‌فهمی که همه چیز بی معناست ،بعد به این نتیجه می‌رسی که خیلی هم نمی‌تواند بی معنا باشد ،چون تو می‌دانی که بی معناست و همین آگاهی تو از بی معنا بودن تقریبا به آن معنا می‌دهد. می‌دانی منظورم چیست؟بدبینی خوش بینانه. عامه پسند چارلز بوکفسکی

من دیگه بچه نیستم. صبح‌ها خسته از خواب پا میشم عامه پسند چارلز بوکفسکی

من باید یک فیلسوف بزرگ می‌شدم. آن وقت به همه می‌گفتم که ما چه قدر ابله ایم. ول می‌گردیم و هوا را توی ریه مان می‌فرستیم و بیرون می‌دهیم. عامه پسند چارلز بوکفسکی

آدم‌ها وابسته می‌شوند. وقتی بند نافشان را می‌برند به چیز‌های دیگر وابسته می‌شوند. نور، صدا، پول ، سراب ، مادر،‌جنایت و بدحالی دوشنبه صبح‌ها. عامه پسند چارلز بوکفسکی

تاریخ را برنده‌ها می‌نویسند. عامه پسند چارلز بوکفسکی

آدم هایی که در عمرشان از پس حل کردن چیزی بر آمده بودند معمولا پشتکار زیاد داشتند و کمی هم خوش شانسی. اگر به اندازه ی کافی پا فشاری می‌کردی معمولا شانس هم به دنبالش می‌آمد. خیلی از آدم‌ها نمی‌توانند منتظر شانس بمانند،پس تسلیم می‌شوند. عامه پسند چارلز بوکفسکی

بعضی وقت‌ها چیز‌ها همانی هستند که می‌بینی ، نمی‌شود انتظار بیشتری ازشان داشت. بهترین کسی که می‌تواند خوابی را تعبیر کند خود همان کسی است که خواب را دیده. عامه پسند چارلز بوکفسکی

مشکلات و رنج تنها چیز هایی هستند که یک مرد را زنده نگه می‌دارند. یا شاید هم اجتناب کردن از مشکلات و رنج. خودش کاری تمام وقت است. بعضی وقت‌ها آدم موقع خواب هم آسایش ندارد. عامه پسند چارلز بوکفسکی

من با خطر زندگی می‌کردم…فقط یک بار زندگی می‌کنیم، مگر نه ؟…فقط یکبار قرار بود سوار چرخ و فلک بشوم. زندگی مال پر دل و جرئت هاست. عامه پسند چارلز بوکفسکی

به او گفتم «فکر کنم بدونی ، ولی اون چیزی که دستت گرفتی رو بیرون می‌فروشن.»
«چی رو نمی‌فروشن؟»
«هوارو ،که اون هم به زودی فروشی می‌شه… عامه پسند چارلز بوکفسکی

«قدیما زندگی شخصی نویسنده‌ها از نوشته هاشون جالب‌تر بود. امروزه روز نه زندگی هاشون جذابه نه نوشته هاشون.» عامه پسند چارلز بوکفسکی

آدم بدنیا آمده تا به خاطر هر وجب زمین بجنگد ، آمده که بجنگد ،که بمیرد. عامه پسند چارلز بوکفسکی

کی ممکن است دلش بخواهد صد و دو سال عمر کند؟ هیچ کس جز یک احمق. عامه پسند چارلز بوکفسکی

«جهنم چیزی ست که خودت خلقش می‌کنی.» عامه پسند چارلز بوکفسکی

من با استعداد بودم. یعنی هستم. بعضی وقت‌ها به دست هام نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که می‌توانستم پیانیست بزرگی بشوم. یا یک چیز دیگر. ولی دست هایم چه کار کرده اند؟ یک جایم را خارانده اند ،چک نوشته اند ،بند کفش بسته اند ، سیفون کشیده اند و غیره. دست هایم را حرام کرده ام. همینطور ذهنم را. عامه پسند چارلز بوکفسکی

بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم که اصلا نمی‌دانم کی هستم. خیلی خب ، من نیکی بلان هستم. ولی خیلی هم مطمئن نباش. ممکن است یک نفر توی خیابون داد بزنه «هی هَری! هری مارتل!» من هم احتمالا جواب می‌دهم «چیه ؟ چی شده؟» منظورم این است که می‌توانم هر کسی باشم. چه فرقی می‌کند ؟اسم چه اهمیتی دارد؟
زندگی عجیب است ،مگر نه؟ عامه پسند چارلز بوکفسکی

شما می‌دونین ناامیدی چجوریه؟مثل آهن توی قهوه ی سرد می‌مونه. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

«سوفی عزیزم ، با اون ایمان و باورت ، با خوش بینی به ذات آٔدما ، کاملا کور شدی!» دختری که رهایش کردی جوجو مویز

حس می‌کرد که زیادی حرف می‌زند. می‌خواست بگوید که فقط دوست دارد چشم انتظار چیزی باشد. این که فقط می‌خواهد لبخند بزند ، بدون اینکه نیازی باشدبه این فکر کند کدام عضله برای لبخند زدن استفاده می‌شود. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

«قبل از تو هرگز طعم خوشبختی رو نچشیده بودم» دختری که رهایش کردی جوجو مویز

«من نمی‌خوام نگات کنم موقع رفتن ادوارد. وقتی از جلوی چشمم دور می‌شی ، چشمامو می‌بندم و تورو تو ذهنم تصور می‌کنم» دختری که رهایش کردی جوجو مویز

تا سبزه از زمین بروید، اسب بیچاره خواهد مرد. هملت ویلیام شکسپیر

پل مانند یک کتابٍ باز ،‌ادم رک و صاف و صادقی بود. به همین دلیل بود که بالا رفتن از درجات شغلی در واحد ویژه اش در اداره ی پلیس نیویورک با روحیات او سازگار نبود. این چیزی بود که خودش می‌گفت. «وقتی به مراحل بالاتر می‌رسی ، تمام اون خطوط سیاه و سفید برات خاکستری می‌شن. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

پل یک نوع ابهت پنهان داشت: وقتی در خیابان قدم میزد مردم از سر راه او کنار می‌رفتند. اما ظاهرا خودش از این مسئله بی اطلاع بود دختری که رهایش کردی جوجو مویز

فکر می‌کنم برای چیزی که دوست داریم میتونیم قوانین رو زیر پا بذاریم. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

همه ش تو این فکر هستم که از دنیای بچگی مون که از این شهر داشتیم چیزی جز جاده هایی پر از گودال ، مردایی پیر و ضعیف و کودکانی قحطی زده ، چیزی باقی نمونده. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

بعضی وقتا تو کافه یهو صدات میکنم و فقط با سکوت و جای خالی ت مواجه می‌شم. می‌می به طبقه بالا میره ،‌در رو باز می‌کنه و طوری داخلو نگاه می‌کنه که انگار انتظار داره تورو پیدا کنه ،‌منتظره تورو پشت میزت ببینه که به فاصله ی جلو چشمات خیره شدی و داری به رویاهات فکر میکنی. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

بعضی روز‌ها حس می‌کنم تو خودم دفن شده ام و تنها پژواک صدای خودمو می‌شنوم. جز بچه‌ها هر چیزی رو که دوست دارم ، یه جوری ازم دور شده و اصلا نمیدونم شما زنده این یا نه. بعضی وقتا چنان وحشت می‌کنم که حس میکنم زمین گیر شده ام و وسط یه مکان پر سر و صدا و شلوغ هستم یا کنار یه میز خوابیده م و مجبورم خودمو وادار به نفس کشیدن کنم و به خودم بگم ، به خاطر بچه‌ها هم شده ،‌قوی باش. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

این عمل خیرخواهانه که دیوید بنا کرده بود ، در مقابل این همه فقر و محدودیت خیلی ناچیز بود. فرصتی بود تا لیو احساس کند زندگی دیوید هدر نرفته است: این که ایده هایش هنوز دنبال می‌شود. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

سعی می‌کردیم بدترین قسمت زندگی رو از بچه‌ها پنهان کنیم اما چه فایده! دختری که رهایش کردی جوجو مویز

درست تو همون لحظه ،‌دلم برای شوهرم تنگ شد. الان سه ماه از آخرین باری که ازش نامه رسیده بود ،‌می گذشت. اصلا نمیدونستم داره چی کار میکنه و چه سختی هایی رو تحمل می‌کنه. وقتی توی همچین تنهایی عجیب غریبی بودم ، فقط میتونستم خودمو قانع کنم که ادوارد حالش خوبه و دور از جهنمی که توش بودم ، داره با همراهانش یه فلاسک کنیاک رو تقسیم می‌کنه یا شایدم در ساعت‌های بیکاریش ،‌روی یه تیکه کاغذ ، یه چیزهایی طراحی می‌کنه.
وقتی چشمامو می‌بستم ،‌ادواردی که تو پاریس دیده بودم می‌اومد تو نظرم. اما با دیدن اون فرانسوی هایی که با بدترین وضعیت از جلوی چشمام رد شده بودن ، دیگه حتی تو تصورم هم نگران وضغیت ادوارد بودم. شوهر طفلکی من می‌تونست زخمی ، اسیر یا گرسنه باشه. می‌تونست همون قدر که این مرد‌ها ، رنج کشیده بودن، اونم آسیب دیده باشه. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

«ادوارد اینو کشیده ؟»
«اره وقتی تازه ازدواج کرده بودیم»
«من تا حالا نقاشی‌های ادوارد رو ندیده بودم. این…واقعا انتظار نداشتم.»
«منظورت چیه؟»
«خب این یه جورایی عجیب غریبه ، رنگ‌های عجیبی داره ، پوست چهره ات رو سبز و آبی کشیده. پوست تن آدما سبز آبی نمیشه! نگاه کن یه جوریه ، این بی نظمه. اون خطوط رومنظم نکشیده.»
«اورلیان بیا اینجا!» رفتم طرف پنجره. «به صورتم نگاه کن چی میبینی ؟»
«یه تصویر عجیب!»
آستینش رو کشیدم. «نه نگاه کن. واقعا نگاه کن. به رنگ هایی که تو پوستم هست دقت کن.»
«تو فقط رنگت پریده.»
«بیشتر دقت کن. زیر چشمام ، توی گودی گلوم. به من نگو اون رنگ هایی که می‌بینی همون چیزاییه که انتظارش رو داشتی. واقعا نگاه کن و بعدش به من بگو واقعا چه رنگ هایی میبینی.» برادرم زل زد به گلوم. نگاه خیرش به آهستگی روی همه ی صورتم می‌چرخید.
گفت: «من آبی میبینم. زیر چشمات آبی رنگه ، آبی و بنفش آره ، همه ی گردنت هم ، سبز رنگه و نارنجی. باید دکتر خبر کنیم! تو صورتت یه میلیون رنگ مختلف هست. شبیه دلقک‌ها شدی!»
گفتم: «ما همه دلقکیم. فقط ادوارد این رنگ‌ها رو واضح‌تر از هر کس دیگه ای دید.» دختری که رهایش کردی جوجو مویز

خب وقتی برگردی ، قول می‌دم دوباره همونی شم که تو ازش نقاشی کشیدی. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

ادوارد چیزی در من دیده بود که مدت‌ها بود کسی متوجهش نبود ، قدیما همه می‌دیدن؛ نوعی از باهوشی ،یا شایدم چیزی در لبخندی از رضایت که به لب داشتم ، از غرور و افتخار حرف می‌زد.
وقتی دوستای پاریسیش از عشقش به من ،‌یه دختر فروشنده ، با خبر شدن ، باورشون نمیشد و ادوارد فقط لبخند می‌زد چون اون از قبل منو شناخته بود. هرگز نفهمیدم ادوارد متوجه شد که همه ی اونا ،‌فقط بخاطر حضور خودش تو زندگیم بود. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

برادرم که احتمالا ترسیده بود نکنه دیوونه شده باشم ، دستمو گرفت و بهم تکیه زد.
اون چهارده سالش بود ، بعضی وقتا مثل مرد‌ها سبیل میذاره و بعضی وقتا که لازمه ، از بچه هم بچه‌تر می‌شه. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

«من معتقدم زیبایی تو نگاه آدما پنهان شده. وقتی شوهرم بهم میگه من زیبا هستم ، باورم میشه که زن زیبایی هستم ، چون شوهرم نگاه زیبایی داره!» دختری که رهایش کردی جوجو مویز

یه عصر ساکت و عجیب بود. نور ضعیف خورشید از لا به لای شاخه‌های تکیده ی درخت‌ها به زمین می‌رسید. از قرار معلوم ، خورشید هم از این که نورش از افق به زمین رسیده بود ، خسته شده بود. دختری که رهایش کردی جوجو مویز

اواخر ژانویه، لوئیزا مرد. البته خیلی غیر منتظره نبود ، چون همه ی ما میدونستیم که اون بچه بالاخره ، دیر یا زود می‌میره و موندگار نیست. شهردار و زنش ، در عرض بیست و چهار ساعت انگار ده سال پیر شدن.
شهردار بهم گفت: «به خودم میگم یه جور موهبت الهیه ، که دیگه مجبور نیست دنیا رو این شکلی که هست ببینه.» دختری که رهایش کردی جوجو مویز

«بعضی وقتا…» فرمانده بود که داشت به آهستگی حرف می‌زد. «به نظر می‌رسه، زیبایی‌های خیلی کوچیکی تو این دنیا وجود داره. لذت‌های خیلی کوتاه. تو فکر می‌کنی زندگی تو شهر کوچیکتون خیلی تند و زننده س. اما اگه تو هم ،اون چه که ما اطرافمون می‌بینیم رو ببینی ، متوجه میشی که همه ی ما یه جورایی بازنده ایم. هیچ کی تو یه زندگی جنگی برنده نیست.» دختری که رهایش کردی جوجو مویز